تفت بس زیبا بود گویی که بی همتاستی
سبز و خرم چون زمرد گوهر یکتاستی
لاله ها دارد بسی خونین به گلزار وطن
هر کجا پا می نهی در یادشان غوغاستی
در جوانمردی ابنایش مرا افسانه هاست
مردمش را در حقیقت همتی والاستی
نیست در قاموسشان نیرنگ و تزویر و ریا
صاف دل ، روشن روان ، بی باک و بی پرواستی
رنجها دیده ست از افغان و ارباب ستم
لیک در طول زمان جاوید و پا برجاستی
بس محبت دیده ام عمری ز فرزندان تفت
سینه ام از مهر روزافزونشان دریاستی