در گذشته نه چندان دور دراغلب روستاها ومحلات تفت گیوه به عنوان نوعی کفش وپاپوش اصلی،مورد استفاده قرار می گرفته است.گیوه دوزی و
تخت کشی بعداز کشاورزی ودامداری عمده اشتغال مردم این شهرستان بوده است.
گیوه دوزی دارای دو مرحله می باشدکه مرحله تخت کشی آن توسط مردان ورویه بافی آن توسط زنان انجام می گیرد.با اینکه امروزه این صنعت از رونق افتاده،ولی هنوزافراد محدودی پیدا می شوند که آنرا زنده نگه داشته اند.
یعنی آهنگری سبک و محلی که در آن اشیاء سبک‌وزنی مانند میخ‌طویله، میخ سرکج، نیم‌ذرع بزازی، انبر و سیخ و سه‌پایه‌ی آهنی، زنجیر و سیخانک، قلم، سنبه، منقل آهنی، چفت‌و‌ریزه، تملیک، اسکنه، مقار، درفش، جوالدوز و امثال این‌ها می‌ساختند. چلنگرها معمولاً تنها و بدون شاگرد کار می‌کردند.از جمله کارهای دیگر این چلنگران، ساختن انواع نعل بود.
لینک عضویت در کانال تلگرامی دورهمی تفتی ها
این عکس بازدید محمد رضا پهلوی از منطقه سیل زده شهرستان تفت را در سال ۱۳۳۵به تصویر می کشد. پیرمردی که در این عکس مشاهده می کنید مرحوم ابوالقاسم دهقانی تفتی معروف به قاسم بلوکی و از اهالی محله گرمسیر تفت می باشد.
